مسعود شکی؛ فاطمه حسینی؛ سعید قربانی؛ رضا رضایی شیرازی؛ حشمت اله پارسیان
چکیده
هدف: مطالعه حاضر به بررسی تأثیر تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی‌مارین بر شاخص‌های بافتی آنتی‌اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت‌های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب پرداخت.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع تجربی و روش آزمایشگاهی بود. بدین منظور، 35 سر رت نر نژاد ویستار با سن سه هفته و وزن 08/7±45/160 گرم، به روش تصادفی به 5 گروه ...
بیشتر
هدف: مطالعه حاضر به بررسی تأثیر تمرین هوازی تناوبی به همراه مصرف مکمل سیلی‌مارین بر شاخص‌های بافتی آنتی‌اکسیدانی، آسیب کبدی و آتروژنیک رت‌های نر ویستار تغذیه شده با غذای پرچرب پرداخت.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع تجربی و روش آزمایشگاهی بود. بدین منظور، 35 سر رت نر نژاد ویستار با سن سه هفته و وزن 08/7±45/160 گرم، به روش تصادفی به 5 گروه 7 سری شامل کنترل غذای معمولی (ODC)، کنترل غذای چرب (FDC)، غذای چرب+مکمل (FDS)، غذای چرب+تمرین (FDE)، غذای چرب+تمرین+مکمل (FDSE) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته، 5 جلسه 30 دقیقه‌ای فعالیت روی نوارگردان در هفته بود. مکمل سیلی‌مارین با دوز 140 میلی‌گرم/کیلوگرم/روزانه نسبت به وزن بدن به مدت دو هفته گاواژ می‌‌شد. 48 ساعت پس از آخرین جیره غذایی، نمونه بافتی و خون‌گیری انجام و داده‌ها تحلیل شدند.یافته‌ها: متغیرهایALT، AST، ALP، MDA، TC و TG در گروه‌های غذای چرب+تمرین+مکمل و غذای چرب+تمرین نسبت به گروه کنترل غذای چرب کاهش معنی‌داری داشتند. در حالی‌‌که متغیرهای SOD و HDL-C، تنها در گروه غذای چرب+تمرین+مکمل نسبت به کنترل غذای چرب افزایش معنی‌داری داشت. متغیرهای LDL-C و AIP نیز تنها در گروه غذای چرب+تمرین+مکمل نسبت به کنترل غذای چرب کاهش معنی‌داری داشتند (05/0>p).نتیجه‌گیری: استفاده از تمرین هوازی تناوبی به تنهایی یا با مصرف مکمل سیلی‌مارین، سبب کاهش متغیرهای خطرزای بیماری کبد چرب غیرالکلی از قبیل آنزیم‌های درگیر و شاخص آتروژنیک در موش‌های تغذیه‌شده با غذای پرچرب می‌شود؛ بنابراین می-تواند از طریق افزایش عملکرد آنتی‌اکسیدانی و کاهش پروفایل چربی‌های خون، به بهبود عارضه موردنظرکمک نماید.
